Grote kleine jongen
Dit jaar heb je trouw je schoen gezet
en, wilde je eens wat later naar bed,
dan werd luidkeels, tot de ruiten sprongen,
in d’een of andere hoek een lied gezongen.
Het was wat minder dan in andere jaren, toegegeven,
Onze kleine… (naam invullen) is geen kleine jongen gebleven.
Voor het zingen van “Zie ginds komt de stoomboot”
voelt deze knul zich eigenlijk al veel te groot.
Maar chocolade of een traktatie, die laat hij zich nog altijd smaken
en voor pakjes kun je hem midden in de nacht wakker maken.
En of hij voor zijn team de goals nu tegenhoudt of juist scoort
Als het misgaat: nóóóit een onvertogen woord… zoals het hoort!
En als zijn zus eens bij hem in de buurt komt staan of zitten,
speelt hij rustig door en gaan echt niet op haar vitten.
Rumoer wordt dan ook pas gehoord
als er een Sinterklaaslied wreed wordt vermoord.
Hij spreekt met twee woorden, sluit de deur achter zich dicht,
ruimt speelgoed en kleren op: want rommel vindt hij geen gezicht.
Op weg naar school wordt eenieder vriendelijk gegroet
en corrigeert hij z’n pa, die níet altijd weet hoe of dat moet.
Hij knipt zijn nagels, peutert geen neus en wast dagelijks zijn voeten.
Doet het licht uit, dekt de tafel, en andere dingen die grote jongens moeten.
En nu heeft onze ex-kleine jongen zojuist bedacht:
Misschien is groot worden helemaal zo leuk niet als je wel dacht!
(Met dank aan hulp Rijmpiet Theo)