Een liefdesgedicht
Op school krijgt elk kind te horen dat je in het heden
de wijze geschiedenislessen moet leren uit het verleden.
Dát nu, zou je helpen om in je eigen leven
gemakkelijker goede beslissingen na te kunnen streven.
Maar, dat de grootse daden, die wij leren en lezen,
niet noodzakelijk de beste zijn, valt te vrezen.
Werden echtgenotes die in brons, steen of paleis werden vervat
nu werkelijk beter op hun juiste waarde geschat?
In zijn naar ondernemer Van Marken een plein, school en park vernoemd.
Hij was vanwege de Gistfabriek, en zijn sociaal beleid, wijd en zijd beroemd.
In ‘zijn park’ wordt echter ook zijn lieve vrouw Agnetha Matthes geëerd:
Zij is echter, op haar verzoek héél bescheiden, als vlinder, speeltoestel, teruggekeerd.
“Geluk zit in hele grote dingen” stelde cabaretier Bert Visscher ooit vast.
Maar materiële dingen zijn daarbij soms juist ook tot last.
Een ‘groot ding’, kan ook een groots gevoel zijn, of een gebaar.
Iets wat een ander juist kléin vindt, of klinkt dat raar?
Je Fiatje parkeren waar een dure Lamborghini eerder niet paste.
Een neefje dat jouw portret in wasco-krijt kraste.
Een knipoog van iemand die enkel jíj maar begrijpt.
Samen een griezelfilm zien die je keel haast dichtknijpt.
Een heilige die je aanraadt om Maarten van Roozendaal’s ‘Christoffel’ te draaien.
Binnenkort jarig zijn en dan weer niet kunnen kiezen uit al die vlaaien.
Je ‘jullie nummer’ nog herinneren na al die jaren.
Geluk vinden in een kort reisje over de baren.
Sint sluit af: Als ik de kern nu niet faliekant mis:
‘Er is iemand die duidelijk heel erg blij met jou is’.
En al heeft de Rijmpiet zich uitgesloofd en dit mooie gedicht voor je opgesteld
een leeg vel papier had je, denkt Sint, deze zelfde boodschap even goed verteld.
(Met dank aan Theo, de hulp Rijmpiet)